Початкова сторінка

Прадідівська слава

Українські пам’ятки

Змагатимеш до посилення сили, слави, багатства і простору
Української держави

Богдан Хмельницький

?

2005 р. Довідка

Zawadka Rymanowska – dawna cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem Narodzenia Bogurodzicy (obecnie kościół filialny parafii w Trzcianej pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny)

Cerkiew w Zawadce Rymanowskiej to budowla orientowana, o konstrukcji zrębowej, trójdzielna (nawa, prezbiterium i babiniec), jednak w odróżnieniu od innych cerkwi łemkowskich, wszystkie pomieszczenia są jednej wysokości, (prezbiterium zakończone wielobocznie z zakrystią) Prezbiterium, babiniec i przedsionek jednej szerokości – szersza od nich jest nawa. Nad zachodnią częścią babińca posadowiona jest niska wieża o konstrukcji słupowej o prostych ścianach. Konstrukcja dachu oparta jest na jednej wspólnej kalenicy. Dach kryty blachą, dwuspadowy, szerokością dostosowany do szerokości nawy a połacie dachu obejmują również część wieży. Hełm wieży oraz wieżyczka nad nawą, prawie identyczne, baniaste z pozornymi latarniami natomiast wieżyczka nad prezbiterium jest czworoboczna, dwukondygnacyjna.

We wnętrzu cerkwi, późnobarokowy ikonostas z początku XVIII wieku uzupełniony ikonami W. Buczkowskiego (dziś zaledwie cztery ikony pochodzą z oryginalnego ikonostasu). On również, w 1931 roku wykonał polichromię wewnątrz cerkwi.

Na wschodniej ścianie, znajduje się bardzo ciekawy obraz autorstwa Romana Isajczyka parocha ze wsi Serednie Wielkie przedstawiający Adoracje Matki Bożej.

Ambona z około 1700 roku pochodzi ze starego, rozebranego z początkiem lat 20-tych XX-go wieku kościółka z Lubatowej. Wewnątrz wieży, chór otwarty arkadą w stronę babińca.

Cerkiew w Zawadce Rymanowskiej została wybudowana w 1855 roku na miejscu poprzedniej świątyni, powstałej prawdopodobnie z początkiem XVI wieku.

W 1931 roku przeszła gruntowny remont, wykonano min. wspomniane prace przy ikonostasie i wykonano polichromię. Łemkom z Zawadki i okolicznych wsi, służyła do tragicznych wydarzeń 1947 roku – od tego czasu służy jako kościół rzymskokatolicki (początkowo pod zwierzchnictwem bernardynów z Dukli). W 1983 roku przeprowadzono ponowny remont kapitalny świątyni, niestety ściany i stropy obito deskami (powstała «efektowna» boazerią). Na terenie przy cerkwi, otoczonym kamiennym murem, starą drewnianą dzwonnicę zastąpiono nową konstrukcją ze stalowych profili, które nie należą do zbyt efektownych.

Джерело: