В.Длугош

Władysław Długosz [24.07.1864 – 24.06.1937] – senator, współtwórca polskiego przemysłu naftowego, właściciel kopalni ropy naftowej w Siarach, Sękowej i Ropicy Górnej. Od 1909 r. był prezesem Rady Powiatowej gorlickiej, prezesem Powszechnej Kasy Oszczędności i innych instytucji w Gorlicach. Fundował szkoły i inne obiekty użyteczności publicznej, był także mecenasem organizacji społecznych. Z jego inicjatywy zawiązało się Okręgowe Towarzystwo Rolnicze, którego został prezesem i któremu ofiarował 10 morgów roli na wzorową fermę rolniczą. Jego staraniem i kosztem powstały Dom Ludowy w Siarach i bursa na 40 uczniów gimnazjalnych w Gorlicach. Współzałożyciel Polskiego Stronnictwa Ludowego. Był posłem do Parlamentu Wiedeńskiego, Ministrem ds. Galicji, a w odrodzonej Polsce Senatorem II Rzeczpospolitej i prezesem Państwowej Rady Naftowej. Członek krakowskiej Izby Przemysłowo-Handlowej, prezes Rady Nadzorczej Powszechnego Banku Kredytowego w Warszawie. W 1931 r. odznaczony krzyżem komandorskim Polonia Restituta. Honorowy Obywatel Miasta Gorlice – od 11 września 1913 r. patrz Senator Władysław Długosz.

Джерело:

Władysław Długosz – urodził sie w 1864 roku w Krakowie gdzie w 1882 roku ukończył Wyższą Szkołę Realną. Z Krakowa wyjechał na studia techniczne do Pragi. Dzięki praktykom, które odbywał w kopalniach uzyskał dyplom kierownika kopalń naftowych. Kolejne praktyki odbywał w nowoczesnych jak na owe czasy kopalniach znanego kanadyjskiego przemysłowca Mac Garveya. Mimo podjetej próby pracy na własny rachunek (nieudanej) od 1893 roku staje się dyrektorem technicznym w spółce, w której niedawno odbywał praktykę nadzorując wiercenia w okolicach Borysławia. Jego praca dzięki jego uporowi i determinacji przynosiła spore efekty spółce. W 1905 roku rozpoczął pracę na własny rachunek, założył kilka spółek, które skutecznie wierciły w okolicach Gorlic. W tym czasie brał udział w odwiercie około 30 szybów na terenie całej Galicji.

Sukcesy zawodowe przysporzyły mu popularności, która przełożyła sie na zdobycie w 1908 roku mandatu do Sejmu Krajowego we Lwowie, startując jako polityk bezpartyjny. Mimo obowiązków służbowych był aktywnym działaczem społecznym działajacym na wielu płaszczyznach. W 1911 roku został zdobył mandat deputowanego do Parlamentu w Wiedniu a w kilka miesięcy później został mianowany na stanowisko Ministra dla Galicji (zrezygnowal z niego dobrowolnie w 1914 roku po konflikcie z oponentami politycznymi). W latach Wielkiej Wojny bardzo aktywnie działał jako obrońca praw ludności Galicji przed prześladowaniami, szykanami i zbrodniami armii austriackiej. W 1917 roku wystaral się w Wiedniu o olbrzymią dotację na odbudowę zniszczonych działaniami wojennymi Gorlic. W czasch II Rzeczpospolitej działał również bardzo aktywnie, był min. senatorem RP z terenu województwa krakowskiego oraz prezesem Krajowego Towarzystwa Naftowego. Zmarł w Krakowie w 1937 roku. Jego pogrzeb w Sękowej był bardzo okazały i wzięły w nim udział szerokie rzesze wdzięcznego mu społeczeństwa oraz przedstawiciele dziesiątków urzędów i instytucji. Spoczywa na cmentarzu w Sękowej w okazałym mauzoleum. Miasto Gorlice nadało mu honorowe obywatelstwo.

Джерело: