Початкова сторінка

Прадідівська слава

Українські пам’ятки

Пімсти смерть великих лицарів

Богдан Хмельницький

?

Мушина с

Ікона “П’ятниця” 15 ст. [Історія українського мистецтва. – К.: Наукова думка, 1967 р., т. 2, с. 223]

Zabudowa w Muszynie

Dawna zabudowa mieszczańska, głównie z XIX w., budynki w zabudowie szeregowej ustawione kalenicą równolegle do ulicy w jednej lini. Powstanie pierwszego osiedla związanego z grodem oraz późniejszym zamkiem muszyńskim sięga zapewne XIII w. Przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim nadał Muszynie przed rokiem 1356 Kazimierz Wielki. Ośrodkiem założenia był rynek w formie nieregularnego prostokąta z ulicami wybiegającymi z narożników. Poza nim usytuowany został kościół parafialny pw. św. Józefa (obecny z lat 1676-1728), do którego prowadzi główny ciąg komunikacyjny miejscowości – ul. Kościelna, której zabudowa zachowuje do dzisiaj częściowo zabytkowy charakter. Na szczególną uwagę zasługuje dawna zabudowa mieszczańska w Muszynie, głównie z XIX w. System zabudowy obejmował dom mieszkalny usytuowany ściśle w linii zabudowy pierzei rynkowej lub ulicznej oraz obiekty gospodarcze w głębi. Domy ustawione były szczytowo do pierzei rynku lub ciągu ulicy. Miały układy dwutraktowe z sieniami przejazdowymi w osiach skrajnych. Składały się z reguły z izby w trakcie frontowym i kuchni (niekiedy kuchni i komory) w trakcie tylnym. Ściany pomieszczeń wzniesione były z drewna w konstrukcji zrębowej, a zewnętrzna, wolno stojąca ściana sieni przejazdowej wykonana była w konstrukcji sumikowo-łątkowej. Najczęstsza forma dachu to dach przyczółkowy z cofniętym trójkątnym półszczytem. Pierwotnie dachy zawsze kryte były gontami. Konstrukcyjnie każdy budynek zachowywał odrębność. W ten sposób pomiędzy domami powstawały wąskie tzw. “miedzuchy”, w których zawieszano drewniane rynny wspólne dla sąsiadujących domów. Rynny te były często wysunięte daleko przed lico elewacji.

Список літератури – на сайті «».