2005 р. Довідка

Ropica Górna

Dawna cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem św. Michała Archanioła (obecnie kościół rzymskokatolicki pod tym samym wezwaniem – filia parafii w Małastowie)

Nie jest znana dokładna data powstania cerkwi. Szematyzmy z przełomów XIX i XX wieku podają dwie daty: rok 1813 i rok 1819 jednak trudno ze stu procentową pewnością stwierdzić, ze cerkiew powstała od podstaw właśnie w tych latach, istnieje bowiem prawdopodobieństwo, ze świątynia powstała poprzez przebudowę już istniejącej cerkwi.

Od 1947 roku cerkiew w Ropicy jest użytkowana przez kościół rzymskokatolicki. W 1967 rozpoczął się gruntowny remont wnętrza świątyni, kolejny remont kapitalny miał miejsce w 1985 roku (wtedy to min. wymieniono blachę pokrywającą cerkiew na gonty).

Cerkiew w Ropicy Górnej to budowla orientowana, trójdzielna – babiniec, szersza nawa i prezbiterium z dobudowaną zakrystią. Babiniec ujmują słupy nośne wieży (konstrukcja słupowo-ramowa o ścianach pochyłych) wokół której jest zachata.

Całość posadowiona jest na wyjątkowo solidnej kamiennej podmurówce. Dachy dwuspadowe o różnych kalenicach nad nawą i prezbiterium z pozornymi latarniowymi wieżyczkami. (ponad stropami w babińcu i prezbiterium zachowały się fragmenty pierwotnych kopuł zrębowych, wymienionych na dach kalenicowy podczas jednego z remontów na przełomie XIX i XX wieku). Ściany zewnętrzne pokryte gontem, tylko wieża w dolnej części szalowana pionowymi deskami.

Wejście do babińca z przedsionka poprzez portal wycięty w tzw. ośli grzbiet.

Wnętrze nakryte płaskimi stropami, pokrytymi barwna polichromia pochodząca z końca XIX wieku. Pomiędzy nawą a prezbiterium znajduje się kompletny, pochodzący z XVIII wieku, rokokowy ikonostas z charakterystyczną ikoną namiestną św Onufrego.

Ostatni rząd ikon, tzw. «rząd proroków» został przeniesiony na boczną ściane nawy, niestety stropy zamontowano tak nisko, że nie zmieściły sie pomiędzy nimi a rzędem Deesis.

Prócz tego w nawie znajdują się dwa ołtarze boczne, z ikoną św. Mikołaja oraz z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem.

Całość otoczona solidnym ogrodzeniem z bali drewnianych, nakrytym gontowym daszkiem. Na teren wchodzi sie przez drewnianą, czteroboczną bramkę, nakrytą gontowym dachem, zwieńczonym kutym, łacińskim krzyżem.

Cerkiew, mimo, że przy głównej drodze, często bywa nie zauważona… skrywa ją wieniec solidnych i gęstych drzew. Vis a vis, po drugiej stronie drogi – cmentarz parafialny.

Джерело: