Костел Різдва богородиці
Розмір зображення: 600:405 піксел
Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Libuszy wzniesiony został ok. 1513 r. W 1609 r. do świątyni dobudowana została wieża. Kościół był remontowany w XVII, XIX i kilkakrotnie w XX w. W lutym 1986 r. na skutek podpalenia świątynia spłonęła. Stało się to krótko po przeprowadzeniu ostatniej kompleksowej konserwacji architektury i wnętrza budowli. Z pożaru ocalała zakrystia, nadpalone ściany (zachowując pełen obwód zrębowej całości) i piękny krzyż ludowy umieszczony na zewnątrz ściany zamykającej prezbiterium. Spłonęła całkowicie wieża kościoła i cenne wyposażenie świątyni.
W 1988 r. podjęta została decyzja o rekonstrukcji kościoła, jednak na skutek różnych trudności do prac przystąpiono dopiero w 1996 r. Z wielką starannością i z zachowaniem wszelkich szczegółów konstrukcyjnych odbudowana została wieża. Jest identyczna jak poprzednia spalona. Aktualnie prace budowlane przy odbudowie kościoła są kontynuowane.
Wzniesiony został w konstrukcji zrębowej, pierwotnie pobity i pokryty był gontami. Nad nawą i prezbiterium znajdował się wspólny, dach wielopołaciowy wsparty na gotyckiej więźbie storczykowej. Świątynia była jednonawowa. Zachowały się też liczne detale ciesielskie z czasu budowy świątyni. W kościele znajdowała się niezwykle cenna polichromia, wybitne dzieło sztuki. Strop pokryty był późnogotycką dekoracją malarską z 1523 r. złożoną z motywów ornamentalnych i figuralnych. Było to dzieło anonimowego malarza tzw. Mistrza z Wójtowej. Ściany pokrywała późnorenesansowa polichromia figuralna z XVI-XVII w. Wyposażenie kościoła było głównie renesansowe i barokowe z XVI-XVIII w. Najcenniejszym zabytkiem był późnogotycki tryptyk wykonany ok. 1520-1530 r. przez wspomnianego już Mistrza z Wójtowej. Kościół w Libuszy był jednym z najcenniejszych i najpiękniejszych kościołów drewnianych w Polsce i do czasu pożaru jedną z najlepiej zachowanych późnogotyckich świątyń drewnianych na Podkarpaciu.
Джерело:
Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny pierwotnie z XVl w.; spłonął w 1986 r, obecnie w odbudowie; jednonawowy, konstrukcji zrębowej. Świątynia spłonęła na skutek podpalenia krótko po przeprowadzeniu ostatniej kompleksowej konserwacji architektury i wnętrza budowli. Z pożaru ocalała zakrystia, nadpalone ściany (zachowując pełen obwód zrębowej całości) i krzyż ludowy umieszczony na zewnątrz ściany prezbiterium. Spłonęła wieża kościoła i cenne wyposażenie świątyni m.in. późnogotycki tryptyk wykonany ok. 1520-1530 r. przez Mistrza z Wójtowej W 1988 r. podjęta została decyzja o rekonstrukcji kościoła, do której przystąpiono dopiero w 1996 r. Z wielką starannością i z zachowaniem wszelkich szczegółów konstrukcyjnych odbudowana została wieża. Jest identyczna jak spalona – konstrukcji słupowo-ramowej nakryta ośmiobocznym hełmem ostrosłupowym. Aktualnie prace budowlane przy odbudowie kościoła są kontynuowane.