Забудова

Zabudowa w Krynicy

Na przełomie XVIII i XIX w. odkryto walory lecznicze niektórych miejscowości podkarpackich, co spowodowało powstanie uzdrowiska. Szybki rozwój Krynicy nastąpił po 1856 r. Z tego okresu pochodzą też najciekawsze budowle zabytkowe – liczne, okazałe drewniane wille “ozdobne” wzorowane na budownictwie czołowych uzdrowisk w krajach alpejskich, często nawiązujące do tzw. stylu szwajcarskiego. Budynki te wznoszono w konstrukcji zrębowej lub słupowo-ramowej z nieodzownym szalunkiem. Elewację frontową urozmaicały zwykle przestronne ganki ze słupami oraz jedna lub dwie kondygnacje balkonów z ozdobnymi balustradami. Fasady wieńczyły trójkątne szczyty zdobione kratownicami i plecionkami. Później bryły domów zaczęto wzbogacać, dodając wykusze, wieżyczki narożne, boczne balkony i obszerne werandy. W okresie późniejszym w zdobnictwie wykorzystywano także elementy pochodzące z lokalnego budownictwa ludowego.